donderdag 7 april 2016

Kmkmmr


Huh? Een paar uur geleden stond er toch al een post online? Dat klopt! Dit is dan ook niet zomaar een post, maar een heus verhuisbericht. De Makerij gaat namelijk verhuizen en neemt daarbij meteen ook een nieuwe naam aan: kmkmmr . Waarom zo'n verhuizing en naamsverandering? Omdat ik merk dat ik het bloggen ontzettend leuk vind! Ik heb een paar jaar geleden al een blog gehad met een eigen domein en het begon met De Makerij toch ook wat te kriebelen om weer lekker de html, css en php-codes in te duiken. Daarnaast is alle content die je maakt voor een blogger-site eigendom van google en dat wilde ik ze, lief als ik ben, natuurlijk niet aandoen daar in silicon valley ;) . Een eigen domein dus... maar waarom niet demakerij.nl? Het antwoord is simpel: die url was al bezet en aangezien ik geen flinke zak met geld neer wilde leggen om kost wat kost dat domein binnen te harken, besloot ik voor een naamsverandering te gaan. Waarom ik voor kmkmmr gekozen heb, kun je hier lezen.

Vanaf nu komen er geen nieuwe posts meer op De Makerij, maar zul je voor al mijn verhalen over een vegan lifestyle moeten surfen naar:

Het leed dat blessure heet


Blessures, ze lijken vooral voor te komen op het moment dat echt niemand erop zit te wachten: vlak voor een loopevent. Niet zo gek eigenlijk, als je bedenkt dat je juist voor zo'n wedstrijd meestal op de toppen van je kunnen aan het trainen bent, zodat je optimaal kunt profiteren van de tapering-off fase daarna (het moment dat je het weer rustiger aan gaat doen vlak voor de wedstrijd, zodat je lichaam gaat overcompenseren en alleen maar meer kilometers wil vreten). Bij mij ging het niet zo... in tegendeel, ik heb het gepresteerd geblesseerd te raken op mijn vakantie. Ja dat lees je goed. Op vakantie, de periode waarbij je geacht wordt rust te houden, leek het mij een goed idee om niet alleen te gaan hardlopen door weer en wind en op oneffen terrein, maar daar ook nog eens iedere dag minstens 12 km bij te wandelen en eens in de zoveel dagen een paar uur met een 15 kilo zware rugzak te gaan sjouwen. Het was overigens in 1 woord heerlijk, totdat eerst mijn kuit begon te protesteren. Kramp!! Vervolgens mijn voet; nog meer kramp!!! En op het laatst ook mijn enkel. Au. 7x klapte ik er welgeteld doorheen. Niet de beste voorbereiding voor de 1/4 marathon (10,5 km) die ik komende zondag zou lopen. Zou... wat ik loop 'm niet. En daar sta ik eigenlijk best van te kijken!

Tot een jaar geleden strandde bij mij iedere poging tot sporten in een hardnekkige blessure. Dat lijf van mij is daar gewoon niet voor gemaakt dacht ik. En ja, met twee enkels met een flexibiliteit waar een ballerina jaloers op zou zijn, is het beoefenen van een contactsport of een sport waarbij je snelle, korte bewegingen moet maken, misschien niet het beste idee, maar hardlopen kan prima; mits ik de rust en discipline kan bewaren om die grenzen op te zoeken, maar er niet overheen te gaan. En zeg dat dus maar eens tegen een ADHD'er. Rust en discipline kwamen niet in mijn woordenboek voor. Ik moest gaan, gaan, gaan. Pijntjes? Niet piepen. Ergere pijntjes? Kom op zeg. Onhoudbare pijn? Strompel, strompel... dit is niks voor mij. Zo ging het jaren achter elkaar. Soms tikte ik de 5 km aan, vaak niet eens. Hoe kan het dan dat ik nu al een half jaar 3x per week zo'n 8-15 km per keer loop? Een goede fysio (die van het Koninklijk Ballet van Vlaanderen) was een schot in de roos, maar nog beter was dat ik mijn mindset heb veranderd. Vertrouwen op je lichaam is iets anders dan denken dat je alles aan kunt. Vertrouwen op je lichaam is juist de kwetsbaarheid kennen en weten dat je wel signalen krijgt als je net over die grens heen bent gegaan. Grenzen opzoeken is heerlijk, eroverheen gaan is ook niet erg, mits je dus op tijd weet te stoppen. Op vakantie liet ik me even gaan, maar nu ik weer thuis ben, houd ik mijn hoofd erbij. Voor mij geen 1/4 marathon. Geen trainingen met de groep, maar korte herstelloopjes in mijn eentje met een ingetapete enkel. Ondertussen word ik voorbijgelopen door dames die minstens 3x zo oud en 2x zo zwaar zijn, maar mijn tijd komt wel weer. Ik respecteer mijn lichaam eindelijk en daar ben ik trots op. Nu nog de acceptatie, want ergens diep in mij zit nog steeds de ongeduldige variant van mezelf, die niet kan wachten om een nieuw PR te lopen op de 10 km.


woensdag 6 april 2016

Kokosbacon


"Mis je niet heel veel dingen nu je veganist bent?" Die vraag krijg ik met enige regelmaat gesteld en meestal heb ik de indruk dat de toehoorder het liefst een hele waslijst te horen krijgt. Toch mis ik vrijwel niks. Ik heb veel beter leren koken nu ik veganist ben en ik durf zonder blikken of blozen dus te zeggen dat ik zelfs lekkerder eet dan voorheen. Toch is er één ding waar ik nog wel eens naar verlang en dat is uitgebakken spek. Heerlijk voor bij een stamppot, door de salade of om een soepje mee af te maken. Ik heb al heel wat recepten voor namaakbacon uitgeprobeerd, maar dit is tot nu toch wel de allerlekkerste. Het is niet veel werk, maar je moet wel even goed de tijd in de gaten houden, want het verschil in tijd tussen knapperig en verbrand is maar klein. Het originele recept komt van de blog Well and Full.

Kokosbacon


Ingrediënten


  • 2 cups kokosvlokken (geen kokosrasp, ik gebruik de "kokoschips" van de Albert Heijn
  • 2 tbs olijfolie
  • 2 1/2 tbs tamari (te koop bij De Tuinen of biowinkels)
  • 1 1/2 tbs sriracha (te koop bij Albert Heijn)
  • 2 tsp maple syrup
  • 1 tsp smoked paprika
  • bakpapier

Werkwijze


1. Verwarm de oven voor op 175 graden.

2. Meng alle ingrediënten voor de marinade door elkaar in een kom.

3. Voeg de kokosvlokken toe en laat wellen totdat de oven voorverwarmd is.

4. Spreid de gemarineerde vlokken uit over een met bakpapier beklede bakplaat.

5. Bak de vlokken 5 minuten in de oven, hussel de vlokken daarna door elkaar en spreid ze weer uit.

6. Zet de vlokken weer voor 2 minuten in de oven. Hussel ze door elkaar en spreid ze weer uit. Dit zorgt ervoor dat de vlokken gelijkmatig bakken en jij in de gaten hebt wanneer ze klaar zijn.

7. Herhaal stap 6 totdat de vlokken knapperig zijn, maar nog niet zwart (sommige zullen wat zwarte randjes hebben, dat is niet erg). Dit kan tussen de 6 tot 16 minuten duren, afhankelijk van je oven.

8. Laat de vlokken afkoelen als ze klaar zijn en berg ze op in een luchtdicht afgesloten bakje of potje.

dinsdag 5 april 2016

Je draai vinden in een nieuwe stad

Op mijn 18e wilde ik niets liever dan het huis uit. Meppel gedag zeggen en het land ontdekken, te beginnen bij Nijmegen. 9 jaar later heb ik al in 6 verschillende steden gewoond en zou je bijna denken dat verhuizen een hobby van me is geworden. Niets is minder waar. Waar ik vroeger bij het minste of geringste weer de kriebels kreeg om een nieuwe stad te veroveren, vind ik het nu eigenlijk wel best. Ik voel me op mijn plek in Rotterdam en zou hier niet zomaar meer weg willen. Maar hoe doe je dat eigenlijk? Je draai vinden in een nieuwe stad?

1. Wees niet te perfectionistisch met je inrichting en ga bij de eerstkomende dag met mooi weer de toerist uithangen in je nieuwe stad. Die dozen komen later nog wel. Een kleine pauze kan geen kwaad. Breng een bezoek aan de Tourist Information en verzamel zoveel mogelijk folders van alles wat je leuk vindt. Informeer ook zeker eens naar gratis rondleidingen en self-guided tours. Hebben ze een boekje over een stadswandeling en heb jij even tijd? Koop hem dan meteen en ga op ontdekkingstocht. Onderweg leer je wat over de geschiedenis van je stad, loop je langs de mooiste plekken, krijg je wat inzicht in het stratenplan en kom je vanzelf wat leuke winkels, restaurantjes en koffietentjes tegen. Ik heb regelmatig locals die ik heb leren kennen verbaasd met mijn kennis over "hun"stad.

2. Houd een housewarming-party! Het heet niet voor niet housewarming, want de sfeer in je huis voelt meteen een stuk aangenamer zodra de belangrijkste mensen uit je leven op bezoek zijn geweest.

3. Meld je aan voor een sportclub, toneelgroep, orkest of koor. Samen een hobby uitvoeren schept een band. Je krijgt wat aanspraak en kunt meteen aan mensen die al langer in je stad wonen wat tips vragen over dingen die je echt niet moet missen.

4. Doe vrijwilligerswerk! Zelf heb ik een aantal jaar vrijwilligerswerk gedaan voor de Wereldwinkel in Antwerpen. Samenwerken voor een goed doel is een echte win-win situatie. Je maakt de wereld een klein stukje beter, terwijl je meteen leuke contacten op doet. Daarnaast is het gevoel dat je iets voor een ander kunt betekenen en met je vrijwilligersbaantje midden in de samenleving staat een heel goed gevoel om je snel thuis te voelen.

5. Als je veganist bent, heb je het heel makkelijk in een nieuwe stad. Veel veganisten staan ervoor open om andere veganisten te ontmoeten, dus worden er regelmatig meetings georganiseerd. De meeste grote steden hebben hun eigen vegan facebook groep. Rotterdam heeft er ook één en anders kun je ook gewoon lid worden van Vegan Nederland. Vaak wordt er afgesproken in een vegan hotspot in je nieuwe woonplaats. Op die manier sla je meteen 2 vliegen in 1 klap! Heerlijk eten, met een goed gezelschap... is er iets beters?

6. Pak je fiets en ga eens wat rondfietsen in je buurt. Wie weet kom je dingen tegen die interessant lijken om eens van dichterbij te bekijken. Niet alles is even makkelijk op internet te vinden, dus het kan maar net zijn dat je die ene leuke yoga-school mis was gelopen met je zoektocht op google, maar dat je er nu zo langs komt. Ook ontdek je misschien wel een leuk parkje waar je met goed weer kunt gaan picknicken, of kom je langs een molen waar je meel kunt kopen. Let zeker ook op de straatnaambordjes, mocht je ooit eens van iemand een goede tip krijgen, dan weet je een beetje hoe ver het fietsen is.

maandag 4 april 2016

Paula's Choice - Skin Recovery, Daily Moisturizing Lotion met SPF 30


Mijn huid is van het aanstellerige soort. Qua droogte is de Sahara er niets bij en zodra een bepaalde crème hem niet zint, wordt dat meteen afgestraft met pukkels, ontstekingen en opgezette rode vlekken. Ik heb crèmes met de meest geweldige claims gebruikt, maar mijn diva-huid was maar zelden tevreden. Natuurlijke crèmes waren helemaal om van te janken, etherische oliën en alcohol waren alles behalve zacht en daarmee was voor mij die mythe meteen ook doorgeprikt (wie heeft bedacht dat natuurlijke crèmes vriendelijker zijn voor de huid, moet maar eens een zeer natuurlijk bosje brandnetels over zijn huid wrijven... natuurlijk geeft enkel de herkomst aan, niet de positieve werking). Ik bleef zoeken, totdat ik terecht kwam bij de beautygoeroe's Jetske Ultee en Paula Begoun, die beide op basis van wetenschappelijk onderzoek, de verschillende ingrediënten uit cosmetica-producten tegen het licht houden. Sindsdien heb ik zelden meer een miskoop begaan. Nu ik veganist ben, heb ik er nog twee criteria bij: de perfecte crème bevat geen dierlijke ingrediënten en is dierproefvrij. Dit product uit de lijn van Paula Begoun zelf voldoet aan die punten en maakte mij daardoor erg nieuwsgierig. Voor mij is dit de eerste crème die ik gebruik van Paula's Choice en ik ben zeker niet ontevreden!

Deze dagcrème is speciaal gemaakt voor de gevoelige en droge huid en bevat geen parfum (net als de overige producten van Paula's Choice). Parfum (en etherische oliën) werkt voor geen enkele huid bevorderlijk, maar zeker voor de gevoelige huid is parfum een echte no-go. Voor sommigen kan het even wennen zijn om een crème te gebruiken waar geen luchtje aan zit, maar geloof me, daar wen je aan. Deze crème ruikt vrij neutraal, je ruikt enkel de abrikozenpitolie er een beetje door.


De crème laat vlak na het smeren een lichte witte waas achter.

De witte waas verdwijnt vanzelf.


De crème komt in een handige knijptube, waardoor je niet met je vieze vingers in een of ander potje moet wroeten. De textuur van de crème is vrij dun, waardoor hij makkelijk uit de tube komt, maar niet zo dun als een lotion, alhoewel Paula hem wel die titel heeft gegeven. De crème smeert makkelijk en zuinig uit, alhoewel je wel even een dun wit laagje blijft zien. Dit laagje is afkomstig van het minerale zonnefilter en is na een paar minuten helemaal weggetrokken. De factor 30 werkt perfect, zelfs op vakantie in Israël ben ik geen moment verbrand dankzij deze crème. Ook voor minder zonnig weer in Nederland is het goed om je huid dagelijks te beschermen met een zonnefactor, wil je er later niet als een gedroogde pruim uit komen te zien. Een zonnefactor is namelijk (preventief) nog altijd de beste anti-rimpelcrème die er is.

Als je de crème opsmeert, voelt hij lekker koel aan. Toch vind ik dat meestal geen goed teken voor een crème voor de droge huid. Meestal betekent dat dat het een lichte crème is en dat blijkt bij deze crème ook weer eens zo te zijn. Hij voedt mijn droge huid voldoende op dagen dat de verwarming niet aan hoeft, maar zodra het ook maar een beetje kouder wordt buiten, dan merk ik dat mijn huid toch weer begint te trekken. Ik los het dan op door de crème op mijn hand met een drupje arganolie te mengen. Het is dus makkelijk op te lossen, maar ik had toch wat meer voedende eigenschappen verwacht bij een crème die geschikt zou moeten zijn voor de droge tot zeer droge huid.

Mijn huid reageert bijzonder goed op deze crème. Op een paar makkelijk op te lossen droogte probleempjes bij koud weer na, heb ik nog geen problemen als dikke rode plekken of een prikkelend gevoel weten te ontdekken. En nadat hij ook de Israël-test (zon, zon, zon) heeft doorstaan, weet ik zeker dat deze crème nog heel lang en gelukkig vooraan in mijn badkamerkastje zal verblijven. De prijs van €32,90 voor 60 ml is niet heel laag, maar vaak heeft Paula's Choice kortingsacties, waardoor je niet het volle pond hoeft te betalen. Daarnaast gaat de tube behoorlijk lang mee.

De crème kost €32,90 voor een tube van 60 ml en is te koop bij de webwinkel van Paula's Choice.

Ingrediënten

Aqua, C12-15 Alkyl Benzoate (skin-conditioning agent), Isononyl Isononanoate (skin-conditioning agent), Titanium Dioxide (3.8%) (Nano, sunscreen agent), Prunus Armeniaca (Apricot) Kernel Oil (non-fragrant emollient plant oil), Zinc Oxide (3.12%) (Nano, sunscreen agent), Cyclopentasiloxane (silicone slip agent), Glyceryl Stearate (emollient thickener), PEG-100 Stearate (thickener), Butylene Glycol (water-binding agent/humectant/slip agent), Pentylene Glycol (slip agent), Cetearyl Alcohol (thickener), Dimethicone (silicone slip agent), Glycine Soja (Soybean) Sterols (antioxidant/fatty acid), VP/Eicosene Copolymer (film-forming agent),Superoxide Dismutase (antioxidant), Tocopheryl Acetate (vitamin E/antioxidant), Tetrahexyldecyl Ascorbate (stabilized vitamin C/antioxidant), Ubiquinone (coenzyme Q10 / antioxidant), Ceramide 2 (Skin-identical/repairing ingredient),  Sodium Hyaluronate (water-binding agent), Allantoin (anti-irritant), Avena Sativa (Oat) Kernel Extract (anti-irritant), PEG-10 Dimethicone (sillicone thickener), Palmitoyl Oligopeptide (cell-communicating ingredient), Tribehenin (skin-conditioning agent), Hydrogenated Lecithin (cell-communicating ingredient), Polysorbate 20 (emulsifier), Glycerin (humectants), PEG-10 Rapeseed Sterol (skin-conditioning agent), Caprylic/Capric Triglyceride (emollient/skin-repairing ingredient), Methicone (silicone slip agent), Cucumis Sativus (Cucumber) Fruit Extract (antioxidant), Alumina (thickening /opacifying agent), Aluminum Stearate (thickening /opacifying agent), Polyhydroxystearic Acid (thickener), Xanthan Gum (thickener), Disodium EDTA (chelating agent), Sorbitan Stearate (emulsifier), Ethylhexylglycerin (skin-conditioning agent), Caprylyl Glycol (preservative), Chlorphenesin (preservative), Phenoxyethanol (preservative).

zaterdag 2 april 2016

Kruimeltaart met Fruit

Mijn ouders zijn dit weekend bij ons op bezoek en dat betekent dat ik weer in de keuken mag duiken om wat lekkers op tafel te toveren. Vooral mijn moeder is dol op taart bij de koffie, maar zelf ben ik er natuurlijk ook niet vies van. Met name kruimeltaart is een van mijn grote favorieten. Vroegâh haalde mijn moeder die altijd bij de Hema, maar er gaat wat mij betreft niks boven een naar taart ruikend huis en het ongegeneerd uitlikken van de beslagkom, wat natuurlijk voorbehouden is aan een zelfgemaakt baksel. Deze kruimeltaart heeft een bodem van roerdeeg (een soort cakebeslag) en je kunt er elk soort fruit voor gebruiken wat je maar lekker vindt. Ik gebruikte diepvrieskersen (valt het op dat ik dol ben op kersen en cake?), maar je zou in de zomer ook rabarber kunnen gebruiken, of appels in de herfst. Het recept is afkomstig uit een Duits bakboekje: Vegan Backen van Nicole Just.

Kruimeltaart met Fruit


Ingrediënten


Bodem
  • 100 g veganistische margarine (ik gebruik de smeerbare margarine van Alpro Soya)
  • 100 g suiker
  • 250 g bloem
  • 1/2 pakje bakpoeder
  • 1 tl no egg-poeder
  • 125 ml sojamelk (of een andere plantaardige melk)
  • snufje zout
Toppings
  • 375 g (2 1/2 pakje) diepvrieskersen of ander fruit
  • 100 g meel
  • 70 g suiker
  • 1 pakje vanillesuiker
  • 65 g koude veganistische margarine
  • snufje zout
Overig
  • Springvorm van 26 cm diameter
  • Margarine en bloem om vorm in te vetten en te bestuiven
  • Mixer
  • Beslagkom(men)


Werkwijze


- Verwarm de oven voor op 200 graden.

Bodem

1. Mix de margarine en de suiker door elkaar tot een luchtig geheel.

2. Voeg de overige ingrediënten toe en mix nog even door.

3. Schep het beslag in de vorm en spreid het uit over de bodem.

Kruimeldeeg

1. Kneed alle ingrediënten voor de toppings behalve het fruit, snel met de hand door elkaar en zet het even in de koelkast.

2. Beleg ondertussen het cakebeslag in de vorm met het fruit (in 1 laag).

3. Haal het kruimeldeeg uit de koelkast en beleg het fruit in de vorm ermee, door kleine stukjes van het deeg af te halen en op het fruit te strooien.

- Zet de taart voor 35-40 minuten in het midden van de oven. Controleer met een satéprikker of breinaald of de taart gaar is. Als er nog wat beslag aan de prikker blijft plakken, dan moet hij nog eventjes.

- Bestrooi de taart eventueel met poedersuiker en serveer met een lekkere toef plantaardige slagroom.


vrijdag 1 april 2016

30 Days Plank Challenge


Bron afbeelding
Vandaag starten bijna 3000 deelnemers met de Vegan Challenge, echt super tof (Heb je je nog niet opgegeven? Doen! Het kan nog last minute!)! In 30 dagen tijd krijgen zij iedere dag nieuwe plantaardige recepten en weetjes over een veganistische levensstijl in hun inbox. Zelf heb ik vorig jaar ook meegedaan en uiteindelijk bleek het helemaal niet zo'n uitdaging te zijn om veganist te zijn. Sterker nog, ik ben inmiddels bijna een jaar veganist! Tijd voor een andersoortige challenge voor mij dus. Ik kwam na al dat geren, gewandel en gesjouw met een 15 kilo wegende rugzak terug uit Israël met het begin van een helaas mij welbekende en altijd terugkerende enkelblessure, waardoor ik momenteel niet kan hardlopen (aaah frustrerend!). Ik wil de periode van rust nu aangrijpen om een start te maken met wat training om een sterkere core te krijgen. Rennen doe je namelijk met je hele lichaam en als je je romp stabiel kunt houden, kun je een stuk efficiënter rennen. Ik doe dus mee met de 30 days plank challenge! So bring on... the plank!

Bron afbeelding

Ehm... niet die plank. DE plank alstublieft.



De plank is lekker makkelijk. Je hoeft er geen sportkleding voor aan te trekken en kunt 'm doen terwijl je het journaal aan het kijken bent. Ondertussen train je eigenlijk je hele lichaam, maar vooral je buik en rugspieren, die als een spierkorset zorgen voor de stabiliteit van je romp. Vandaag hoefde ik 'm nog maar 20 seconden uit te voeren. Een eitje, maar ik zag dat op dag 30 300 seconden op het programma staan. Eens kijken hoe ik er dan over denk. Ach ja, een challenge mag best een beetje uitdagend zijn toch?

Heb jij wel eens meegedaan aan een challenge? Of heb je zin om met me mee te lijden terwijl we samen onze core versterken?